چگونگی ساخت یک آتلیه عکاسی

برای داشتن یک آتلیه یا کارگاه مناسب جهت عکس­برداری پرتره، در نظر گرفتن نکاتی ساده اما کلیدی برای فراهم آوردن بستری مناسب که برای عکاس و مدل، فضای آرام و ایده­الی را با حداقل امکانات فراهم نماید، توجه به نکات زیر می­تواند شما را در نیل به این هدف  یاری رساند:

) شرایط مکان مورد نظر برای آتلیه

·         مکان مورد نظر برای عکاسی باید حداقل 24 مترمربع مساحت داشته باشد. هرچه مساحت استودیو بزرگتر باشد به لحاظ فنی بهتر و راحت­تر خواهد بود.

·         در صورت امکان محلی را انتخاب کنید که  از ورود نور خورشید در امان باشد.

·         درنظر داشته باشید حتما ارتفاع سقف حداقل 3 متر باشد و دارای سطحی صاف بوده که از گچ­بری یا آرک در آن استفاده نشده باشد تا برای نصب پانتوگراف (وسیله ای جهت آویزان کردن منابع نور از سقف ) مشکلی ایجاد نشود.

·         بهتر است دیوارهای محل کار با رنگ خاکستری نسبتا تیره و مات رنگ­آمیزی شود. این کار باعث عدم بازتاب نور و سنجش دقیق فلاشمتری و کلوین متری خواهد شد.

·         سقف استودیو را بهتر است با رنگ سفید مات رنگ آمیزی کنیم، زیرا ممکن است گاهی نیاز باشد که از سقف به عنوان بازتابنده (رفلکتور) استفاده شود.

·         برای کف زمین از سنگ تیره مات یا پارکت استفاده شود و در نهایت اگر این کار امکان پذیر نبود از کف پوش خاکستری استفاده شود.

2)وسایل مورد نیاز

·         سه عدد پارچه کتان به ابعاد 5×3متر و به سه رنگ سیاه، سفید و خاکستری که به عنوان پیش زمینه (Back Ground) از آنها استفاده می­شود و به آن فون عکاسی می­گویند.

·         پایه فون که برای نصب و نگهداری پارچه­ها از آن استفاده می­شود. این وسیله در سه مدل ساخته و عرضه می­شود: مدل اول بصورت رول برقی که با تعدادی سوییچ تعویض فن را خیلی سریع و راحت امکان پذیر می­سازد ، مدل بعدی مکانیکی بوده و برای تعویض فون زنجیرهایی از سقف آویزان شده که توسط این زنجیرها فون­ها را تعویض می­کنند و مدل ثابت که از همه ارزانتر است، دارای 2 عدد سه پایه و یک میله نگهدارنده فون می­باشد. برای کار با این ابزار مجبور به صرف وقت زیادی جهت باز و بست مجدد آن خواهید شد، درصورتیکه در مدل برقی با فشردن یک کلید تعویض فون در کمترین زمان میسر می­گردد.

·         برای رسیدن به یک پرتره خوب و ایده­ال به حداقل 4 منبع نور نیاز داریم. بهتر است در آتلیه عکاسی به جای نورهای ثابت از فلاش­های الکترونیک استفاده شود . قدرت خروجی این فلاش­ها به ژول محاسبه می­گردد که انتخاب قدرت فلاش­ها  بنا به نیاز عکاس و مساحت آتلیه صورت می­گیرد .توصیه می­شود قبل از خرید حتما با یک کارشناس مشورت کنید . حال برای مثال دو منبع با توان حداقل 300 ژول و دو منبع 200 ژولی کافی است. برای اینکه بتوانید تابش نور را کنترل کرده و به یک نور ایده ال و لطیف برسید به وسیله ای به نام سافت باکس نیاز داریم، این وسیله بنا به نیازتان در ابعاد و اشکال مستطیل و مربع و گاها شش­گوش و حتی دایره عرضه می­گردد. توصیه می­شود در یک کارگاه 24 متری از یک سافت باکس نسبتا کوچک و به شکل 6 ضلعی به عنوان نور اصلی استفاده کنید. برای نور دوم از چتر نقره­ا­ی با قطر متوسط، استفاده شود البته این کار کاملا بسته به تجربه و سلیقه شما اعمال خواهد شد و هیچ محدودیتی در استفاده از ابزار پردازش نیست. بهتر است  برای منبع سوم یا نور پیش زمینه از وسیله­ای به نام شیدر همراه زنبوری که کار متمرکزسازی نور را انجام خواهد داد، استفاده کنید. برای نور بالا سر هم که چهارمین منبع نور بشمار می­آید می­توانید از وسیله ای بنام اسنوت یا خرطومی استفاده کنید که برای پرتره­های تک چهره مناسب است و چون توان تمرکز بخشیدن به نور را انجام می­دهد، کاربرد زیادی برای شما خواهد داشت . لازم است به این نکته اشاره کنم که اگر در ابتدای کار هستید و هنوز تجربه کافی در خصوص نورپردازی را ندارید از یک سافت باکس باریک و نسبتا بلند برای نور بالا سر استفاده کنید.

·         یک صندلی چرخان بلند و بدون دسته جهت نشستن مدل نزدیک فون بگذارید. معمولا بهتر است این صندلی 2 متر از  فون فاصله داشته باشد.  نور پیش زمینه را درست در پشت آن پنهان نمایید، به شکلی که از پایین رو به بالا بتابد .

شکل زیر نحوه چیدمان ابزار ذکر شده را نشان می­دهد.

3-شرایط عکاسی

ابتدا مدل را روی صندلی قرار داده و به سمت نور اصلی بچرخانید، در چنین حالتی تقریبا شانه­ها در زاویه 45 درجه نسبت به دوربین قرار خواهند گرفت و سر مقابل دوربین قرار می­گیرد. سپس نور بالا سر را روشن کرده و از مقابل به سوژه با دقت  نگاه کنید نور بالاسر نباید به صورت و بینی برخورد کند، چون باعث ایجاد تخریب و در نهایت تغییر در فرم صورت خواهد شد. لازم به ذکر است این فلاش­ها مجهز به نور مدلینگ ( شبیه ساز) می­باشند و در تمام کار می­توانید به عنوان راهنما آنها را روشن بگذارید حالا با فلاشمتر نور را اندازه­گیری کنید( فلشمتر ابزاری برای اندازه گیری نور است که استفاده از آن در عکاسی دیجیتال توسط اساتید برجسته  مکررا توصیه شده است ) بهتر است فاصله نور بالاسر تا سوژه حداقل 1.5 متر و یا بیشتر باشد. اگر مقدار نور اصلی را برابر با F8  فرض کنیم، نور بالا سر باید یک گام کمتر از نور اصلی باشد، یعنی هنگامی­که فلاشمتری انجام شد، فلاشمتر عدد دیافراگم را معادل F5.6 نشان دهد. در مرحله بعدی، نور اصلی که به آن Keylight  گفته می­شود را تنظیم کنید. بدین ترتیب که مقابل سوژه قرار بگیرید، از سمت راست نور را حرکت داده و تقریبا آن را در زاویه 25 درجه قرار دهید. در این حالت   سایه­ای کنار دیواره بینی شکل می­گیرد، حال برای بعد دادن به اجزا صورت باید به نور ارتفاع دهیم. اگر مقابل چشم­ها ایستاده و یک خط افقی بروی چشم­ها در ذهنتان تصور کنید- به این خط سطح تراز گفته می­شود-هرچه قدر از این خط نور را بالاتر ببریم، به قسمی که روی فلاش در تمام مسیر، سوژه را مورد تابش قرار دهد، در این حالت سایه زیر بینی کشیده­تر و بیشتر می­گردد. اما برای کار ما کافی است نور را از سطح تراز  به سمت بالا، حدودا 25 درجه ارتفاع ­دهیم که سایه کوچکی زیر بینی ایجاد شود. وقتی این کار انجام شد، اصولا زیر لب و گونه­ها هم سایه ایجاد می­شود و این کار باعث ایجاد بعد در اجزای چهره خواهد شد. با استفاده از سیم سینکورن یا به وسیله رادیو فلاش (بدون سیم) دوربین را به فلاش مکمل که پشت همه فلاش­­­ها قرار دارد، متصل کنید. این کار باعث می­شود که چشم یا فتوسل همه فلاش­ها، تحت پوشش تابش منبع سینک شده قرار بگیرند. مجددا به کمک فلاشمتر نور اصلی را اندازه­گیری کنید. فاصله نور اصلی  تا سوژه را حداقل 2.5 متر و برای دیافراگم F8  تنظیم کنید. لازم به ذکر است نباید مقادیر مشخص شده توسط فلاشمتر کمتر یا بیشتر عدد مشخص شده جهت نور اصلی باشد. لازم به ذکر است آرایش به صورت ضربدری یعنی مقابل هم هستند. بعد بصورت آزمایشی با نور اصلی و نور بالا یک عکس بگیرید. بعد از آزمایش در صورتی که کار مورد تایید قرار گرفت، نور بالای سر از حریم خودش عبور نکرد و نور اصلی نیز بخوبی انجام شد، نور پیش زمینه را به مقدار نور بالای سر یعنی برابر با F5.6 تنظیم کنید. این نور وظیفه جداسازی سوژه از پیش زمینه را دارد. نور مکمل را در فاصله 3 متری و برابر 5.6 قرار دهید . سپس دوربین را کمی پایین­تر از سطح تراز مقابل سوژه قرار داده و با تنظیمات زیر عکسبرداری را شروع کنید:

دیافراگم  را روی F8  قرار داده و سرعت شاتر را 125 بگذارید. همچنین حساسیت دوربین را روی عدد 100 بگذارید. برای افرادی که تازه شروع بکار کرده­اند، تراز سفیدی را بصورت اتوماتیک مشخص کنید .

بهترین لنزها برای استفاده در آتلیه  لنزهای تک کانونی با فاصله کانونی 85 ، 105 یا 135 میلیمتری هستند. بهترین بعد و کیفیت را می­توان از این لنزها استخراج کرد. دقت داشته باشید هرچه سرعت لنز بالاتر باشد ، به عبارتی دهانه لنز بازتر باشد، نوردهی بیشتر و ازکیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود که مسلما قیمت آن گران­تر است.

در آخر به چند نکته هنگام عکسبرداری توجه فرمایید.

·         تا آنجا که امکان دارد از دست زدن به سوژه( به ویژه سر سوژه) خوداری فرمایید. این کار باعث می­شود، سوژه نفس خود را حبس کند و از حالت عادی خارج شود.

·         باپخش موسیقی آرام سوژه را  به حداکثر آرامش برسانید.

·         از ورود همراه به  آتلیه جدا خوداری فرمایید، چرا که تمرکز شما و مدل را برهم خواهد زد.

·         از گفتن 1،2،3اجتناب کنید. این کار باعث مصنوعی شدن حرکات و رفتار سوژه خواهد شد.

·         اشخاصی را که عادت به پلک زدن دارند بگذارید مدتی این حرکت را ادامه دهند. زمان پلک زدن آنها را بدست بیاورید و آماده باشید تا شخص پلک زد، شاتر را فشار دهید. اگر در فضای باز عکاسی می­کنید، دوربین خود را در حالت عکسبرداری پیاپی قرار دهید و بصورت مکرر و از زوایای دلخواه چند عکس بگیرید .مدل را همانطوری که هست ثبت کنید اگر لبخند بر چهره دارد با لبخند و اگر اخم می­کند در نهایت عادی و بدون لبخند.·در صورتی­که بینی بزرگی دارد دوربین را پایین­تر از سطح تراز و اگر صورت گرد و چاقی دارد، دوربین را بالاتر از سطح­تراز قرار دهید.· با کمی تغییر زاویه بهترین حالت و مکان استقرار دوربین را کشف نموده و از آنجا عکسبرداری کنید.· هنگام نورپردازی توجه به چشم­ها نکته بسیار حساسی است. معمولا وقتی با زاویه تابش نور را انجام می­دهید ، سفیدی چشمی که در طرف تاریک قرار دارد شروع به بازتاب می­کند، این عمل باعث خطای دید، چرخش و برجستگی چشم خواهد شد .

·         اگر سوژه غبغب داشت از او بخواهید سر را کمی جلو کشیده و سطح دید دوربین را بالاتر از سطح تراز ببرید..ترکیب­بندی برای پرتره خیلی اهمیت دارد برای افراد چاق و لاغر باید به یک میزان فضا اختصاص داده شود، یعنی یک سوم از کل فضای کادر را باید تصویر فرد بپوشاند.

منبع:نشریه صنعت صدا و تصویر