تاثیر عناصر مختلف بر انگور و علایم کمبود آنها

ازت:

باعث افزایش رشد شده و عائم کمبود آن تا زمانی که خیلی شدید نباشد به آسانی قابل تشخیص نیست ولی در کمبودهای شدید، برگها کم رنگ و مایل به زرد شده و رشد شاخه ها کاهش می یابد.

پتاسیم:

باعث بهبود کیفیت انگور شده از نرم شدگی و لهیدگی و ریزش پیش از موعد حبه ها جلوگیری نموده و مانع رسیدگی ناهماهنگ آنها می گردد. عائم کمبود آن در قسمت میانی ساقه ها دیده می شود، حاشیه برگها کلروز شده و حبه ها ریز می مانند و قسمت پایین خوشه متاشی و خشک می گردد و حبه ها کشمش مانند می شوند.

روی:

از ریزش حبه ها جلوگیری نموده و به ساخت هورمون اکسین کمک می کند. در صورت کمبود، محل اتصال دمبرگ به پهنک توسعه نیافته و باریک می ماند و گیاه دچار کمبود اکسین شده و رشد آن مختل می گردد و حبه ها نا رس باقی مانده و شروع به ریزش می کنند.

منگنز: نقش آن مشارکت در سیستم های آنزیمی و تولید کلروفیل است. عائم کمبود معموا تا سه هفته پس از گلدهی ظاهر شده و این عائم با زرد شدن بین رگبرگها آغاز می گردد و اغلب در برگهای جوان دیده می شود.  

بر: این عنصر در فعالیتهای حیاتی گیاه نقش عمده ای داشته و باعث ساخت پکتین شده و مقاومت گیاه را نسبت به سرما و بیماریها افزایش می دهد و به رشد ریشه نیز کمک می کند و در صورت کمبود، اختااتی در رشد و نمو دانه گرده به وجود می آید که میزان محصول را به شدت کاهش می دهد. عائم کمبود بر در انگور به آسانی قابل تشخیص است به طوری که بوته های دچار کمبود شدید، میوه نداشته و برخی از خوشه ها سوخته و خشک می شوند و فقط ساقه خوشه همراه با چند حبه باقی می ماند.

تغذیه زمستانه:

تغذیه زمستانه برای درختان میوه ضروری می باشد. زیرا درختان در طول فصل زراعی تمام تلاش خود را برای تولید محصول می نمایند و در پایان با برداشت میوه ذخیره غذائی برای درخت باقی نمی ماند. تغذیه زمستانه می تواند کمبود مواد غذائی مورد نیاز درختان را برای گذراندن زمستان جبران نموده و درختان سال جدید را بهتر و با انرژی بیشتری آغاز نمایند. این امر باعث می شود تا سال آوری درختان از بین رفته و دچار کاهش محصول نشوند. برای تغذیه زمستانه درختان می توان از انواع کودهای مرغی پلت شده استریل به همراه سولفات منیزیم، سولفات روی، سولفات منگنز، سولفات آهن، سولفات مس و سولفات پتاسیم بصورت چالکود استفاده نمود.

تورم جوانه ها:

در این زمان جهت بهتر بازشدن جوانه ها می توان از انواع کودهای کات روی به همراه عصاره جلبک دریائی بصورت محلول پاشی استفاده نمود. استفاده از کودهای حاوی عصاره جلبک دریائی بصورت مخلوط با سایر کودها در هر مرحله از رشد گیاه باعث افزایش میزان جذب کودها،تسریع رشد و افزایش مقاومت گیاهان به انواع استرسهای محیطی )شوری، خشکی، سرما و گرما( و استرسهای ناشی از آفات و بیماریها شود. استفاده از کودهای اصاح کننده خاک حاوی اسید هیومیک و اسید فولویک باعث اصاح ساختار خاک و افزایش جذب عناصر مورد نیاز گیاهان می شود. همچنین می توان از کودهای حاوی کلسیم-بر جهت استحکام گلها و رشد بهتر آنها نیز استفاده نمود. استفاده از کودهای حاوی اسید آمینه به عنوان تنظیم کننده رشد می تواند باعث تحریک رشد گیاه گردد. با استفاده از محصوات حاوی فسفر و پتاسیم می توان روند رشد ریشه گیاهان را در این مرحله تسریع نمود.

قبل از گلدهی:

در این مرحله می توان با استفاده از عصاره جلبک دریائی رشد و سامت گیاه را بهبود بخشید و جذب عناصر مختلف توسط گیاه را افزایش داد.

قطر میوه بیش از 4 میلی متر

در این مرحله از رشد گیاه می توان از عناصر ماکرو بصورت کودهای NPK به همراه عناصر ریزمغذی  و کودهای آهن خاکی جهت رفع کمبودهای گیاه استفاده نمود. همچنین امصرف کودهای حاوی پتاسیم باعث افزایش رشد و میزان قند میوه می گردد. اختاط کودهائی که مصرف محلولپاشی دارند با عصاره جلبک دریائی و اسیدهای آمینه می تواند جذب آنها را افزایش داده و باعث یکسانی اندازه میوه ها و رسیدگی همزمان آنها گردد.

یکماه بعد:

در این مرحله می توان با استفاد از کودهای NPK با میزان پتاسیم باا به همراه سولفاتهای پتاسیم باعث افزایش رشد و میزان قند موجود در میوه شد. مصرف عناصر ریزمغذی به همراه اسیدهای آمینه و عصاره جلبک دریائی نیز می تواند عناصر غذائی ازم جهت رشد میوه را تامین نماید. همچنین استفاده کودهای حاوی سیلیسیم مانند دوبوژن می تواند باعث افزایش اندازه حبه و با ا رفتن مقاومت آنها در برابر صدمات وارده در حین برداشت و زمان حمل و نقل گردد.